garncarz, twórca rzeźb ceramicznych

1975 r. - laureat nagrody im. Oskara Kolberga

ur. 10 VII 1895 r. w Iłży, woj. radomskie. Tam mieszkał całe życie. Zmarł. Pochodził ze starej rodziny garncarskiej. Jego ojciec pracował w fabryce fajansów Sunderlanda. Po likwidacji fabryki w 1903 r. założył własny warsztat, był mistrzem cechu garncarskiego w Iłży. Wincenty w warsztacie ojca nauczył się toczenia garnków i wypału. W 1914 r. zdał egzamin czeladniczy i założył własny warsztat garncarski, który był dla niego jedynym źródłem utrzymania. W okresie międzywojennym trudnił się wyrobem ceramiki użytkowej. Już w 1929 r. reprezentował ceramikę iłżecką na Wystawie Ceramiki Ludowej, a w 1937 r. jego prace wystawione były na Wystawie Sztuki Ludowej w Berlinie. W czasie kryzysu garncarskiego w łatach 1936-39 spowodowanym zmniejszeniem popytu na wyroby ceramiczne. W. Kitowski spróbował lepić figurki jak wyznał - „ot tak dla wypełnienia wolnego czasu". Rzeźbę ceramiczną mógł po raz pierwszy zaprezentować na konkursie w Kielcach w 1948 r. Za figurki przedstawiające stylizowane ptaki otrzymuje II nagrodę, a w ślad za nią liczne zamówienia na rzeźby ceramiczne, którym poświęca się całkowicie po przystąpieniu do Spółdzielni Cepeliowskiej w Iłży, gdzie ma zapewniony zbyt na swoje towary. Wykonując dziesiątki różnych figurek doskonalił technikę, rozszerzał tematy o różnorodne sceny z życia wsi, zwierzęta i ptaki, „świątki" i wielofiguralne kompozycje jak szopki, pasje itp. Postacie kształtował w sposób realistyczny. Figurki wypalał, stosując trzy odcienia polewy: zieloną żółtą i brązowawą.

W następnych konkursach i wystawach jak np.: „Pokonkursowa wystawa ceramiki i tkactwa ludowego" (Kielce 1962), „Wystawa ceramiki ludowej" (Iłża 1962), „Pokonkursowa wystawa garncarstwa, tkactwa świętokrzyskiego, zabawek ludowych oraz kowalstwa artystycznego" (Kielce 1967) otrzymuje I i II nagrody. Jego figurki zdobią wystawy polskiej sztuki ludowej za granicą: Rzym 1954, Londyn 1956, Moskwa 1957, Genewa 1957, Wilno 1957 i in. Był wielokrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki, nagradzany dyplomami i medalami. Prace w zbiorach Muzeów w Kielcach, Krakowie, Radomiu, Warszawie, często wystawiane na ekspozycjach stałych ludowego garncarstwa.