tkaczka dywanów dwuosnowowych
1978 r. - laureatka nagrody im. Oskara Kolberga
ur. 19 XI 1897 r. w Wasilówce k/Janowa, woj. białostockie i tamże do śmierci zamieszkała. Pracowała na własnym gospodarstwie rolnym i zajmowała się tkactwem, którego nauczyła się od matki. Razem tkały płótno, ręczniki i obrusy. Około 1923 r. nauczyła się tkać dywany dwuosnowowe, ale były to dywany we wzory kapowe przeniesione z dywanów fabrycznych - żakardowych. Dopiero po II wojnie światowej artysta plastyk Zofia Brancewicz ze Spółdzielni „Białostocki Przemysł Ludowy" skłoniła S. Masełbas do tkania „dywanów starożytnych w zwierza, ptaki i drzewka". Tkaczka od tego czasu aż do chwili otrzymania renty w 1975 r. stale współpracowała z CPLiA w Białymstoku wykonując dziesiątki dywanów, z których jeden trafił aż do Królowej Elżbiety do Anglii.
Tkaczka przekazała swe umiejętności córce, synowej i wnuczce i ponad 10 dziewczętom ze wsi, z których większość do dziś kontynuuje tradycję tkactwa dywanów dwuosnowowych. Pracowała z surowca dostarczanego ze Spółdzielni, ale chętniej tkała z wełny przędzonej przez siebie na kołowrotku. Używała barwników naturalnych. Wzory czerpała ze starych dywanów i ze swojej wyobraźni. Uczestniczyła w kilkunastu wystawach, konkursach, kilkakrotnie w Białymstoku, także w Warszawie, Łodzi, Kielcach, Rzeszowie, Lublinie, Płocku i Toruniu. Nagradzana. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki. Brała udział w kilku kiermaszach i targach sztuki ludowej, m.in. w Płocku, Warszawie.
Dywany S. Masełbas posiadają muzea w Białymstoku, Łodzi, Warszawie i in.
